farassiotis.gr

ΓΑΡΙΠΣΤΣΑΣ ΦΑΡΑΣΣΩΝ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Το χωριό βρίσκεται Βόρεια ανατολικά της Κίσκας στο δρόμο προς το Τεβελλί κοντά στο ελληνικό χωριό  Ουρούμτσε.

Ο Γαριπτσάς είναι χωριό των Φαράσσων και μιλούσε την Καραμανλίδικη γλώσσα.

Πριν την ανταλλαγή είχε περίπου 150 με 170 σπίτια ελληνικά, Τούρκος δεν υπήρχε στο χωριό, όμως βρισκόταν ανάμεσα σε πολλά χωριά τούρκικα και η ζωή τους ήταν δύσκολη αφού δεν μπορούσαν να κάνουν αυτό που ήθελαν κάτω από την πίεση των Τούρκων.

Τα τελευταία χρόνια πριν την ανταλλαγή έμειναν μόνο 70 οικογένειες.

Η κυρία εργασία τους ήταν η γεωργία και είχαν οικόσιτη κτηνοτροφία όπως συνήθως στα άλλα χωριά.

Βρίσκεται σε υψόμετρο 1800  μέτρων περίπου πάνω στο όρος Αντίταυρος, με τα άλλα χωριά η πρόσβασή του ήταν δύσκολη το πιο κοντινό χωριό ήταν ο ουρουμτσές με μικτό πληθυσμό.

Ο Γαριπτσάς είχε εκκλησία και λειτουργούσε και σαν σχολείο, δάσκαλοι ήταν οι τρεις παπάδες του χωριού.

Τα χρόνια της ανταλλαγής πρώτος που ξεκίνησε να φύγει ήταν κάποιος με το όνομα Παϊσιος, μάζεψε ότι μπορούσε να πάρει μαζί του, τα φόρτωσε σε δύο γαϊδουράκια να πάει στην Μερσίνη και από εκεί με το βαπόρι για την Ελλάδα, μαζί του πήρε και όσα  λεπτά και λίρες είχε.

Στο Δρόμο για την Μερσίνη για να μην τον πειράξουν πλήρωσε και πήρε μαζί του έναν Τούρκο που είχε στην δούλεψη του να τον φυλάει.

Αφού πήγε μαζί του και είδε τη κουβάλησε, ο Τούρκος γυρνώντας πίσω πήγε στον Καϊμακάμη και του είπε ότι οι Έλληνες Φεύγουν και παίρνουν όλα τα χρήματα που έχουν μαζί τους.

Από τους πιο Πλούσιους Έλληνες του χωριού ήταν ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΕΧΑΣ που έκανε χρέη Μουχτάρη, «προέδρου».

Ο Καϊμακάμης κάλεσε τον πρόεδρο του χωριού και τον είπε να με φέρεις δύο χιλιάδες λίρες  για να σας στείλουμε όλους στην Ελλάδα.

Και λέει ο πρόεδρος τον Καϊμακάμη, γιατί να σε δώσω της λίρες, αν έχεις διαταγή να φύγουμε θα φύγουμε, κι πάλι αν δεν έχεις διαταγή γιατί να φύγουμε στην Ελλάδα.

Θύμωσε πάρα πολύ ο Καϊμακάμης και διέταξε μια ομάδα Τσανταρμάδων να κάψουν το χωριό Γαριπτσά.

 Μόλις βράδιασε περικύκλωσαν το χωριό και όλο τον κόσμο τον μάζεψαν στην εκκλησία και τους είπαν να πάνε να φέρουν όλα τα λεπτά τους.

Πανέξυπνος Ο  Μουδούρης «πρόεδρος Χρήστο κεχάς» κατάλαβε ότι oι προθέσεις των Τούρκων δεν είναι καλές.

 Και τους λέει να μην πειράξετε κανένα χριστιανό του χωριού θα πάω  να σας φέρω όσα λεφτά θέλετε.

Πάει στο σπίτι του ο Χρήστος Κεχάς και φέρνει δύο ταγάρια λίρες, δεν ικανοποιήθηκε ο Καϊμακάμης και τον λέει γιατί δεν τα έφερες όλα; Δεν έχω άλλα αυτά είναι όλα.

 Μας λες και ψέματα, τον στήνουν στον τοίχο της εκκλησίας, πυροβολούν και τον σκοτώνουν μπροστά στα μάτια όλων και της οικογένειες του.

Τρέχει η γυναίκα του και πέφτει κλαίγοντας επάνω του τρέχουν τα παιδιά του αγκαλιάζουν κλαίγοντας τον πατέρα τους και πυροβολούν και τους σκοτώνουν όλους όπως ήταν αγκαλιασμένοι.

Εκείνη την στιγμή σκότωσαν 70 άνδρες γυναίκες και παιδιά, τους άλλους τους έκλισαν μέσα στην εκκλησία έβαλαν φωτιά και τους έκαψαν ζωντανούς, άλλοι πέθαναν από ασφυξία, άλλους τους πυροβολούσαν φεύγοντας να γλυτώσουν, πολύ λίγοι γλύτωσαν από τον Γαριπτσά οι οποίοι δεν ήταν στο χωριό εκείνη την στιγμή.

Από αυτούς που γλύτωσαν πήγαν στα διπλανά χωριά και φιλοξενήθηκαν.

Μαθαίνοντας οι άλλοι την συμφορά που έπαθε το χωριό παράτησαν σπίτια, περιουσίες και όλα τα υπάρχοντα τους και έφυγαν για την Ελλάδα.

Από της 150 οικογένειες μήναν πολύ λίγοι και καθένας είχε από δυο τρία θύματα.

Από της οικογένειες που κατόρθωσαν να φθάσουν στην Ελλάδα βρίσκονται στο Κοκκινοχώρι Κοζάνης.

Τα στοιχεία της πληροφορίες και της Μαρτυρίες για τα γεγονότα αυτά του Γαριπτσά με της είπε ο Μελετιάδης Ηλείας.

 Γεννήθηκε στο χωριό Ουρούμτσε «χωριό των Ρωμιών» Φαράσσων Καππαδοκίας το 1906, με την ανταλλαγή πληθυσμών το 1924 εγκαταστάθηκε στο χωριό Νέο Μυλότοπο Γιαννιτσών, μαζί με τους συγχωριανούς του.

 Ροτόντας τους γέρους του χωριού μου στην Αγροσυκιά, που ήταν από τα κοντινά χωριά Κίσκα και Σατί ο Ιορδανίδης Σάββας, Κεσέογλου Πέτρος και ο Ισαάκ Αλεκόζης με το επιβεβαίωσαν, θυμόταν πολύ καλά γιατί ήρθαν 14 χρονών ότι ναι έτσι ακριβώς έγινε ένα χωριό ολόκληρο το έκαψαν.

 Εγώ που άκουγα την συμφορά και το δράμα τον ανθρώπων για την τύχη τους και την κατάληξη που είχε μιας γενοκτονίας ενός ολόκληρου χωριού γιατί ήταν χριστιανοί στο θρήσκευμα και η μοίρα τους γραμμένη να έχουν αυτό το τέλος στην ζωή τους, έμεινα άφωνος και  αμίλητος, με φαινόταν σαν μια ιστορία φαντασίας και όμως ήταν αληθινή.